خداحافظی ارشد سال: با تشکر برای همه چیز برکلی

مانند بسیاری دیگر در این کلاس از سال 2020 my فصل به عنوان یک دانشجوی کارشناسی در دانشگاه برکلی است که در آن نهایی صفحات. بافته به این بسیار متراکم حيرت فصل چندین فشارهای بسیاری از دانشجویان در مقابله با: گلوله برفی بدهی های پر پیچ و دوستی و سلامت جسمی و روانی عوارض. فرایند درک و هضم عاطفی سنگین کلاس مواد اغلب با تشدید صحبت از آب و هوا پناهندگان اقتصادی و سیاسی و مرزی اختلافات فراگیر در تمام رسانه های خبری.

و در حال حاضر coronavirus دیگر اضافه شده بی سابقه لایه. مرور رویاها و آرزوهای به نظر می رسد دور از دسترس در میان در حال حاضر عدم قطعیت.

همه آموزش سریع شد از راه دور مارس 16. تمام ساختمان های دانشگاه بسته آوریل 3 تا اطلاع ثانوی. چند نفر راه رفتن و یا در حال اجرا از طریق پردیس تنها اثری از یک بار پر جنب و جوش پردیس شلوغ با غریبه ها. غریبه ارتباط با هیچ چیز و همه چیز.

با وجود بی شماری پردیس, ایمیل اداری با به روز رسانی, آن را هنوز هم به نظر می رسد که یاد مارس 15 آخرین روز من تا کنون صرف تحصیل در مقطع کارشناسی به عنوان سازمان حفاظت محیط زیست در کتابخانه. این نمی تواند واقعی باشد. بیش از سه سال گذشته من اغلب صرف من روزهای خوش تحصیل در گوشه شمال غربی سازمان حفاظت محیط زیست احتمالا خواندن برخی از مطالعات جهانی کتاب درسی سکس با دانشگاهی صدایی سنج دست خوش پیشامد میشه در یک فکری دریایی از غریبه ها. غریبه تحصیل همه چیز از نجوم به گیاه میکروبیولوژی به رشته علوم سیاسی. غریبه ها که به احتمال زیاد نیز از دست دادن ارزش تحصیل دقیقه زل زده بود نفیس انحنای تعریف می کند که سازمان حفاظت محیط زیست به سقف.

در مارس 16, این روزها مانند یک جوان فرش شد سریع جاروب دور از زیر پای ما ترک بسیاری را مبهوت و غمگین. هر روز برای ساعت ها در پایان من خودم تأمل به دنبال عقب در لحظات و دوستی است که باید به شکل من در طول سه سال گذشته است.

یک زمان من صرف نه روز کاوش در اورگان با سه کالج دوستان است. ما صرف هر بعد از ظهر رانندگی, انفجار درب و جهش به بیرون از ماشین در هر زمان گذشت ما یک مقاومت تکه از رودخانه است. ما صرف هر شب مجذوب با آسمان شب و انتقادی بررسی سوالات پاسخ داده نشده در مورد جهان سیگار برگ در دست است.

یک زمان من پرواز را به شیلی برای دیدار با من دو نفر از نزدیک ترین دوستان کالج که تا به حال بوده است, تحصیل در خارج از کشور. سه نفر از ما خرید ارزان دوچرخه برخی از طنابهای و biked 600 مایل از شیلی جذاب مسیر 7 یا Carretera Austral.

برخی از روزها درد و اندوه و اضطراب و حسرت برای عادی مار به حال من و نگه داشتن ذهن من اسیر در تاریک ترین ساعت شب. من نمی توانم و حاضر به تصور یک زندگی فراتر از UC برکلی. زندگی در اینجا تمام من می دانم و در پایان وارد سه ماه زود است.

بعضی از روزها احساس می کنم هیچ چیز نیست. آن را تقریبا به عنوان اگر من در حال برگزار شد در نیمه راه در خارج از هواپیما با یک باد سنگین در چهره من و هیچ چتر نجات. اما من نمی fazed. جهان در حال سقوط است از هم جدا دهها هزار نفر از مردم در حال مرگ هستند و هر روز خانواده ها رنج می برند. اما من احساس می کنم بی حس.

بعضی از روزها احساس می کنم مطالب در صلح هستم و قادر به درک لنت نقره ای. در حالی که آن را تبدیل به بیشتر و آشکار تر از همیشه است که برخی تجربیات شخصی و دوره های در حال سیال و شکننده دانشگاه برکلی را هدیه ای از رشد خواهد ماند با من پس از من شروع یک فصل جدید.

UC برکلی به کشت ذهن من و انرژی روح من در راه فراتر از فکری رسیدن به درس است. در حالی که در کلاس در دفتر ساعت و بحث در بخش افزایش ظرفیت من به شدت فکر می کنم و در تعامل با دانشگاه ها, من احساس معنوی ترین و شخصی رشد زمانی رخ می دهد که احاطه شده توسط مردم و جوامع من پرورش روابط صمیمی با.

بسیاری از خوابی پر شده اند با غنی مکالمات با همسالان مشاوره ازدواج و دوستان به طور یکسان در مورد مدارس مختلف اقتصادی فکر وضعیت فعلی جهان ما و ابهام از آگاهی انسان است. ما اغلب به صرف ساعت گرگ و میش سرگردان aimlessly بالا و پایین شمال برکلی مخفی مجموعه ای از راه پله های و تشریح پرچین مقالات و چارچوب ما آموخته شده در کلاس. برخی از صبح ما نوشیدن قهوه و طراحی, اشعار در سکوت درباره خشنود گیاهان دیدیم بغل کردن پیاده رو محدودیت و یا برکلی تپه.

قبل از ورود به دانشگاه این نوع از تعامل فکری وجود نداشت برای من. من شکوفا در دبیرستان AP کلاس بود اما هرگز تحت فشار قرار دادند بسیار فراتر از این است. سال اول دانشگاه بود و همچنین یک شوک است. به عنوان نسل اول کالج, دانشجو, من با تلاش و اعتماد به نفس لازم را به طور کامل تجربه خودم در مدرسه. من فکر کردم همه خوب بخوانید و هوشمندانه است. به جز من. در این زمان من هرگز دیده می شود خودم میزبانی باشگاه کتاب به بحث در مورد کارل مارکس "سرمایه" و یا جنی Offill "آب و هوا." من می خواهم که هرگز گرفته تا فضای کلاس برای پاسخ به سوالات مطرح شده توسط استاد. من پیدا کرده اند این فعل و انفعالات استرس زا هرگز لذت بخش است.

فقط آن را به عنوان یک بار عجیب و غریب به این ترک فوق العاده آن است که یک بار عجیب و غریب را وارد کنید. من به شما اطمینان می دهم اما هیچ جایی بهتر شود. نیز وجود دارد هیچ زمانی بهتر از این برای شرکت در UC برکلی جامعه یک جامعه ایران در شور و شوق خود را برای مردم رضایت و سیاست است.

هنگامی که غالب آرامش و نیاز به شش فوت از جدایی ریزید قرن 21 نسخه از سیاره ما یک بار دیگر خواهد بود آمیخته با آغوش و بوسه; برخی از ابهامات ناپدید خواهد شد. در این زمان هر چند کلاس از سال 2020 خواهد بود در خط مقدم از جهان آب و هوا و بهداشت عمومی طرح های آماده را در آغوش یکدیگر و جوانه به مراتب بالاتر از زمان اجتماعی اختلال است.

تماس با Skylar Schoemig در [email protected].